30 Οκτωβρίου 2008

Η ψυχολογία των χρωμάτων

Από μικρό παιδί θυμάμαι το αγαπημένο μου χρώμα ήταν το γαλάζιο. Αν και κοριτσάκι τα περισσότερα ρούχα μου καθώς επίσης τα παιχνίδια μου και αργότερα και τα σχολικά μου είδη ήταν σε αποχρώσεις του μπλε και του γαλάζιου. Ακόμη και τώρα στο σπίτι μου έχω γαλάζιες πινελιές.

To γαλάζιο είναι το χρώμα που με συγκινεί και με εκφράζει. Αποτελεί την θετική μου δύναμη. Είναι η πηγή ενέργειας μου. Όταν θέλω να ηρεμήσω, να χαλαρώσω, να διώξω την ένταση της στιγμής κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι ότι είμαι μόνη σε ένα γαλάζιο φόντο. Ή άλλοτε πάλι ότι κολυμπώ σε γαλάζια καθάρια νερά.

Ποιές είναι όμως οι επιδράσεις των 5 βασικών χρωμάτων και των αποχρώσεων τους στην ψυχολογία του ανθρώπου;

Το γαλάζιο είναι το χρώμα του πνεύματος. Σύμβολό στοχασμού, προσευχής και του ουρανού, ακόμα είναι το χρώμα της απελευθέρωσης, του συντηρητισμού και της αποδοχής των υποχρεώσεων.. Σχεδόν κάθε είδος γαλάζιου είναι καλό αλλά οι βαθύτερες αποχρώσεις του είναι καλύτερες. Το ανοιχτό γαλάζιο δείχνει μικρό βάθος και έναν αγώνα προς την ωριμότητα. Οι πιο βαθειές αποχρώσεις γαλάζιου εκφράζουν κυρίως τους πνευματικά προσανατολισμένους.

Το πράσινο συμβολίζει την ζωή. Το καθαρό σμαραγδένιο πράσινο, ιδιαίτερα αν έχει μια χροιά γαλάζιου, είναι το χρώμα της θεραπείας. Είναι χρήσιμο, δυνατό και φιλικό. Έχει την συμπαντική έλξη της φύσης με την αίσθηση της ισορροπίας και της ικανότητας. Μια "πράσινη" προσωπικότητα προσπαθεί να υπερνικήσει την αντίθεση με σκοπό να επιτύχει αναγνώριση.

Το κίτρινο είναι το χρώμα της ενέργειας. Χαρακτηρίζει την δημιουργικότητα, την εφευρετικότητα, την ανεξάντλητη ενέργεια, το θάρρος, την δύναμη του χαρακτήρα. Επίσης, σ' αυτό αποδίδονται τα αρνητικά χαρακτηριστικά της διαμάχης, εριστικότητας, δογματικότητας και του θυμού. Το άτομο που προτιμά το κίτρινο έχει την τάση να είναι απόμακρο από τους άλλους. Έχει τις καλύτερες προθέσεις αλλά σπάνια κάνει οτιδήποτε γι' αυτές. Το να απορρίπτει κανείς το κίτρινο, είναι σαν να απορρίπτει το καινούριο και την καινοτομία.

Το πορτοκαλί είναι το χρώμα του ήλιου. Ένα ζωτικό και γενικά ωραίο χρώμα που δείχνει περίσκεψη και ενδιαφέρον για τους άλλους. Το χρυσαφένιο πορτοκαλί δείχνει αυτοέλεγχο. Ενώ το καφετί πορτοκαλί δείχνει μία έλλειψη φιλοδοξίας και μία στάση αδιαφορίας. Το άτομο που προτιμά το πορτοκαλί θέλει να επιτύχει σε οτιδήποτε ασχολείται. Αναζητά την διέγερση και αναζητά να βιώσει πλήρως την ζωή, άτομο είναι αισιόδοξο με πολλά ενδιαφέροντα.

Τέλος, το κόκκινο είναι ένα ερεθιστικό χρώμα. Συμβολίζει την δραστηριότητα, μια κινητήρια επιρροή.Τονίζει μια δυνατή σεξουαλική ορμή, δημιουργικότητα, επιθυμία για νέα πράγματα και νέους φίλους, ταξίδια και αλλαγές ακόμα και στο περιβάλλον. Στην αρνητική του όψη υπάρχει μία επιθετική, πολεμοχαρής στάση, εγωκεντρικότητα και αστάθεια. Οι "κόκκινες" προσωπικότητες θέλουν να είναι οι εμπειρίες τους τέλειες και πλήρεις.

Συμβουλευτική πηγή πληροφοριών: Edgar Cayce, Color and the Edgar Cayce Readings.

16 σχόλια:

tzonakos είπε...

Στο πορτοκαλί με βρίσκεις, αν ακι μ αρέσουν και άλλα χρώματα.
Καλώς σε βρήκα.
Να βάζουμε χρώμα στη ζωή μας.

Λινα είπε...

Καλημέρα tzonako και καλώς όρισες.
Ελπίζω να τα λέμε συχνά και να θυμάσαι να βάζεις χρώμα σε κάθε στιγμή της ζωής σου.
Αν και ήδη το κάνεις από όσο είδα στο blog σου.
:-)

tzonakos είπε...

Καλημερα.
Εχω ενα μπλόγκ μεταξύ άλλων, το Βότσαλο που σταμάτησα πια να γράφω εκει τουλάχιστον προς το παρόν.
Κάνε μία καλή βόλτα απο εκει, αν ανατρέξεις στις αναρτήσεις απο την αρχή του ως τωρα θα δείς πολύ χρώμα.
Θα σου αρέσει.
Ναι, θα τα λέμε.

Λινα είπε...

Το έχω ήδη δει, και είναι πολύ όμορφο.
Διάβασα και το τελευταίο θέμα που ανέβασες, σκέφτηκα να απαντήσω αλλά δεν ήξερα αν θα έπρεπε.
Μου αρέσει η θάλασσα και μου άρεσε και ο τρόπος γραφής σου.
Είχε πολύ χρώμα πράγματι, στους τόνους του γαλάζιου και του θαλασσί που είναι τα αγαπημένα μου.
Εύχομαι σύντομα να ξαναγράψεις.:-)

Ανώνυμος είπε...

εγω λατρευω το κόκκινο,μα και το ροζ...

Λινα είπε...

Χμμ, έντονη προσωπικότητα λοιπόν αλλά και με ευαισθησίες. Ίσως και μια καλά κρυμμένη αθωότητα.

*Καλώς όρισες cook. :-)

Eleni Dafnidi είπε...

Απίστευτο αλλά "ναι"! Το απόσπασμα που μου έλεγες...
"Όταν θέλω να ηρεμήσω, να χαλαρώσω, να διώξω την ένταση της στιγμής κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι ότι είμαι μόνη σε ένα γαλάζιο φόντο. Ή άλλοτε πάλι ότι κολυμπώ σε γαλάζια καθάρια νερά."
:)
Να σου πω ότι κάποτε είχα βάψει το υπνοδωμάτιο μου κίτρινο. (Μέγα λάθος. Μην το δοκιμάσεις.) Αν και πολύ όμορφο χρώμα γενικά δεν ταιριάζει σε χώρους όπου θες να ηρεμήσεις.
Καλημέρα!

Λινα είπε...

Καλημέρα Ελένη μου,
Χμμ, "τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται";:-)

Το καλύτερο χρώμα για τοίχους κατά την άποψη μου είναι οι παλ αποχρώσεις του πορτοκαλί και του μπεζ.
Όσον αφορά στο κίτρινο, δεν ξέρω γιατί αλλά, δεν το συμπαθούσα ανέκαθεν! Το απέρριπτα σαν χρώμα. Και ναι, είχα δει σε σπίτι τοίχο βαμμένο κίτρινο και δεν μου άρεσε καθόλου! Ένοιωθα άβολα για κάποιον απροσδιόριστο λόγο.

*Καλημέρα :-)

tzonakos είπε...

Πολυ μου αρέσει το πορτοκαλί :)
Καλημερα.

Λινα είπε...

Είναι από τα κατεξοχήν "ζεστά" χρώματα που θεωρείται ότι φέρνει ευφορία.

*Καλημέρα tzonako. :-)

Laplace είπε...

εμενα κ το πρασινο κ το μωβ :)

Λινα είπε...

Δύο πολύ όμορφα χρώματα πράγματι. Το πράσινο εκφράζει την ζωή και το μωβ αν και μουντό σαν χρώμα την δημιουργικότητα.:-)

melian είπε...

Τα χρώματα...
Δεν μπορω να πω με σιγουριά ότι προτιμώ το ένα από το άλλο.Εξαρτάται από τη στιγμή, τη διάθεση , τον τόπο... πολλά....
Θεωρουσα πως το χρώμα που ηρεμεί τη σκέψη μου (όπως κι εσύ) είναι το γαλάζιο. ....της θάλασσας με τις απειρες αποχρώσεις του...του ουρανου...το γαλάζιο.

Εκπληκτη διαπιστωσα μεσω της δουλειας μου, πως το χρωμα που ειχε κι έχει μια μαγική επίδραση πάνω μου (μιλαμε για κλειστο χώρο), ειναι το πρασινο....Το ανοιχτό ή και ζωηρό πρασινο (όχι σκούρο πάντως)

Ισως να μην ειναι τυχαιο πως χρονια πριν, οταν δεν ενιωθα καλα τα βραδια κι ο υπνος δεν ερχοταν, ο νους μου ετρεχε στα καταπρασινα λιβαδια των παιδικων μου χρονων...

Λινα είπε...

Η επίδραση που έχει κάθε χρώμα πάνω μας, στην ψυχολογία και την διάθεση μας διαφέρει ελαφρά από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Αντικειμενικά όμως, το πράσινο είναι το χρώμα της ζωής, της ελπίδας, της φύσης.

Ίσως λοιπόν, είσαι στοιχείο της φύσης και μέσα σε αυτή αναγεννάσαι, νοιώθεις πλήρης.

Όμορφο συναίσθημα η πληρότητα, αλήθεια;
:-)

tzonakos είπε...

Ομορφο συναίσθημα η πληρότητα, ναι :)
Ομως έχουμε συνηθίσει να την ψάχνουμε και οταν την έχουμε, τοτε μετα απο λίγο κάτι μας λείπει ...

Λινα είπε...

Δυστυχώς η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια tzonako μου που πάντα θα αναζητά κάτι περισσότερο από αυτό που έχει.
Αν ομως, αν, απλά μπορούσαμε να χαρούμε με όσα με τόσο κόπο έχουμε αποκτήσει, αν σταματούσαμε να τρέφουμε την ματαιοδοξία μας, ίσως ήμασταν πιο υγιείς σαν προσωπικότητες.
Χμμ, ιδανικές καταστάσεις..

*Καλησπέρα:-)