Αν και ημερολογιακά το φθινόπωρο έχει μπεί από τον Σεπτέμβριο μόλις σήμερα είδα να πέφτουν τα πρώτα φύλλα από το δέντρο που βρίσκεται σε μια μικρή αλάνα δίπλα από το σπίτι μου.
Περνούσα τυχαία μπροστά από το παράθυρο όταν πρόσεξα ένα φύλλο να πέφτει μπροστά στο μπαλκόνι μου. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Άνοιξα το παράθυρο και βγήκα να θαυμάσω αυτό το θέαμα.
Άκουσα το θρόισμα των φύλλων και μύρισα το αεράκι που σαν σε μυστική συνεννόηση για να μην καταστρέψει την λεπτεπίλεπτη υφή τους τα παρέσυρε σε μαγικό χορό που όταν τελείωνε απλώνονταν απαλά στο γρασίδι δημιουργώντας ένα χρωματικό πέπλο.
Και μόλις τότε συνειδητοποίησα ότι παρά τις όποιες συνθήκες η φύση κάνει τον κύκλο της.
2 σχόλια:
Εγώ πως γίνεται να βλέπω κάθε ημέρα να πεφτουν απο τά δέντρα,εδώ και 1 μήνα.Μαλλον αφηρημένη εισαι αλλά γράφεις ωραία..ποιητικά...
Χιχιχι, με κατάλαβες λοιπόν.
Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς πολλές φορές προσηλώνομαι στα δικά μου και ξεχνώ να κοιτάξω γύρω μου και έτσι χάνω κάποια πράγματα.:oops:
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.
Καλημέρα mathaio.:-)
Δημοσίευση σχολίου